We raakten lang niet uit onze woorden

𝗪𝗲 𝗿𝗮𝗮𝗸𝘁𝗲𝗻 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘂𝗶𝘁 𝗼𝗻𝘇𝗲 𝘄𝗼𝗼𝗿𝗱𝗲𝗻. 𝗨𝗶𝘁 𝘃𝗲𝗿𝘀𝗹𝗮𝗴𝗲𝗻𝗵𝗲𝗶𝗱 𝗲𝗻 𝗼𝗻𝗴𝗲𝗹𝗼𝗼𝗳. 𝗢𝗻𝘇𝗲 𝘀𝗲𝗰𝘁𝗼𝗿 𝘃𝗶𝗲𝗹 𝗰𝗼𝗹𝗹𝗲𝗰𝘁𝗶𝗲𝗳 𝘃𝗮𝗻 𝗵𝗮𝗮𝗿 𝘀𝘁𝗼𝗲𝗹 𝘁𝗼𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗼𝗽 𝟭𝟯 𝗻𝗼𝘃𝗲𝗺𝗯𝗲𝗿 𝗱𝗲 𝗯𝗲𝘀𝗹𝗶𝘀𝘀𝗶𝗻𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗩𝗹𝗮𝗮𝗺𝘀𝗲 𝗿𝗲𝗴𝗲𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗿𝗼𝗻𝗱 𝗱𝗲 𝗺𝗶𝗱𝗱𝗲𝗹𝗲𝗻 𝘀𝗼𝗰𝗶𝗮𝗮𝗹-𝗰𝘂𝗹𝘁𝘂𝗿𝗲𝗲𝗹 𝘄𝗲𝗿𝗸 𝘁𝗲 𝗵𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗸𝗿𝗲𝗴𝗲𝗻. Veel is ondertussen gezegd en geschreven door collega organisaties uit onze sector. We zijn met ons hoofd en hart bij iedere organisatie die getroffen werd. De ene al zwaarder dan de ander. Verdorie toch, dit voelt niet juist en maakt ons bang. Want het is méér dan een financiële besparing. Het is een besparing op mensen, op solidariteit, op verbinding en op onze democratie.

Ook wij delen hard in de klappen. Compagnie Cordial kreeg na een foutloos parcours en een uitmuntend rapport van de beoordelingscommissie een stijging van om en bij de 45% geadviseerd. Maar we werden zoals vele tientallen andere veelbelovende en groeiende organisaties ‘afgetopt’ op 3% stijging, wat niet eens de indexering van de afgelopen jaren dekt… Ondanks alle beloftes en lofbetuigingen die eraan voorafgingen. Een klets in het gezicht en een stomp in de maag.

Dus het was hier vooral intern alle hens aan dek. Eerste zorg en aandacht naar de collega’s, de vrijwilligers en onze interne werking. Terug de begroting er bij halen. Schrappen, verschuiven, aan onze (amper opgebouwde) reserves zitten. Onze wonden likken, scenario’s becijferen, bestuur samenroepen, collega’s opbellen met slecht nieuws.

Vandaag vinden we eindelijk onze woorden. Uit strijdbaarheid en solidariteit. Want het is ondertussen onrustwekkend duidelijk dat (kleine, nieuwe, kritische, experimentele) organisaties die vechten tegen onrecht en voor mensenrechten en solidariteit, bewust klein worden gehouden. Minder mogelijkheden om bewust connectie te maken tussen mensen die elkaar anders niet zouden ontmoeten. Minder campagnes waar kritiek mag geuit worden op een beleid dat niet het onze is. Minder mensen op straat. Minder ruimte om een rijker narratief rond migratie te brengen.

We willen niet zeuren of ons uit elkaar laten spelen. Ook hier spartelen we wel doorheen. Wij kunnen namelijk nogal veel. Begonnen als sociaal-artistiek project vanuit de Gentse Feesten in 2016, anno 2025 een sterke ploeg van 18 medewerkers in 7 kantoren. Het wringt enorm dat dit groeipotentieel niet erkend en ondersteund wordt. Want we zijn nog lang niet klaar! En we doen door.

Een laatste woord van dank en appreciatie voor onze collega’s en onze vrijwilligers. Zij moeten nog maar eens heroriënteren en herplannen. Creatief zijn, en doortastend. Was de Vlaamse regering maar wat creatiever geweest, is een gedachte die blijft hangen. Dit had beter en anders gemoeten. We kijken reikhalzend uit naar de toekomst, in het onwrikbare geloof dat niemand ons klein krijgt.

𝗢𝗽 𝘄𝗮𝘁 𝗻𝗼𝗴 𝗸𝗼𝗺𝗲𝗻 𝘇𝗮𝗹…